วันจันทร์ที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2556

งานเขียนประเภทร้อยกรอง ประพันธ์โดย อนุวัฒน์ มากชูชิต

กลอน ๘ เรื่อง ภาษาวิบัติ เพราะคนวิบัติ

ที่มาของภาพ : http://www.dek-d.com/board/view/1635115/
                              อันชาติล่มลงฤาคือ"วิบัติ"               เฉกเช่นสัตว์ใฝ่ต่ำเดรัจฉาน
                       ทำชาติล่มไม่คิดพวกจิตมาร                  ถ่ายทอดผ่านจากปากล้วนหยาบคาย
                       เขียนผิดรูปผิดเสียงว่าน่ารัก                  ไม่ตระหนักรู้ไหมไทยทั้งหลาย
                       บรรพบุรุษมอบให้จากใจกาย                หลงงมงายชาติอื่นชื่นมื่นกัน
                       ภาษาไทยไทยไม่รักใครจะรัก              ไม่ตระหนักไม่ใช้อย่างสร้างสรรค์
                       ทั้งเขียนพูดออกเสียงแต่ละวัน             ควรใช้กันให้ถูกตามแบบไท
                       จะเรียนเถิดภาษาชนต่างชาติ                เปิดโอกาสอนาคตที่สดใส
                       แต่ไม่ลืมว่าเรามีภาษาไทย                   สำนึกไว้อย่าถมทับคิดทำลาย
                       รู้หรือไม่วิบัติคืออะไร                          ขอบอกให้แปลว่า"ความฉิบหาย"
                       คนที่ใช้ก็ไม่ต่างกันมากมาย                 คำเรียงรายสับสนทนเห็นใจ
                       "อารายชิมิลั๊คนะข๊ะ"                            คำขยะมันยังคิดพูดไปได้
                       ฟากสมองสำนึกมันดับไป                    เหลือหยากไย่รุงรังเต็มกะลา
                       วันข้างหน้านั้นจะเป็นเช่นไร                ถ้าคนไทยคิดจะฆ่าภาษา
                       กลียุคต้องเกิดนองน้ำตา                       พร่ำเวทนาสงสารเด็กตาดำ

กลอน ๘ เรื่อง วิทยาลัยการฝึกหัดครู มรภ.พระนคร

ที่มาของภาพ : http://www.panoramio.com/photo/91786924

                          จะกล่าวกลับจับความไปตามเรื่อง      ถิ่นลือเลื่องด้านพุทธศาสนา
                  อีกคือที่บ่มเพาะศาสตร์วิชา                         ก้าวเข้ามาถึงร้อยยี่สิบกว่าปี
                 มหาวิทยาลัยราชภัฏ                                     ชื่อเด่นชัด"พระนคร"สง่าศรี
                 อยู่ใต้เบื้องพระปกเกล้าฯบารมี                     คงความดีความเด่นคือเป็นไท
                 จารจารึก พึงประจักษ์ ให้รับรู้                      ถิ่นสร้างครู แต่ก่อนเก่า คือแห่งไหน
                เป็นโรงเรียน สถาบัน ของชาติไทย                เป็นวิทยาลัย ก้าวไกล นานมา
                ณ ถิ่นนี้ คือที่ หลอมรวมจิต                           แนบสนิท ประสิทธิ์ทั่ว การศึกษา
                สองมหาราช ทรงพระ กรุณาฯ                      เหล่าประชา ชื่นเกษม เปรมปรีดี
                ราชภัฏ สร้างปราชญ์ เพื่อชาติไทย                ดำรงไว้ ด้วยเกียรติ และศักดิ์ศรี
                อันความรู้ เชิดชู คู่ความดี                             สมกับที่ เป็นคน ของพระราชา
                ปัญญาเป็นแก้วของนรชน                             ฝึกฝนตน เห็นผล ภายภาคหน้า
                ดุจกับแก้ว เจิดจรัส มิไคลคลา                      เพาะปัญญา เป็นเกราะ คุ้มกายา
                ร้อยยี่สิบปี แห่งการ ฝึกหัดครู                       ก้าวเข้าสู่ บนถนน การศึกษา
                มหาราช โปรดประทาน กำเนิดมา                เสริมปัญญา เสริมความรู้ เสริมชาติไทย
                พระนคร สร้างครู คู่แผ่นดิน                         ปักรากฐาน สู่ท้องถิ่น มั่นคงไว้
                เพาะเมล็ดพันธุ์ เติบโต อยู่ในใจ                   มุ่งก้าวไป ความเป็นเลิศ นิรันดร์กาล
                แหล่งรวบรวม ความรู้ หลากสาขา              ปาเจรา บูชาครู ผู้สืบสาน
                ศาสตร์และศิลป์ สั่งสม อุดมการณ์               ถ่ายทอดผ่านกระดานปลายปากกา
                ฝึกหัดครูฝึกหัดคนให้กล้าแกร่ง                   ให้เป็นแหล่งเชี่ยวชาญทุกสาขา
                เสริมความรู้เสริมสร้างภูมิปัญญา                  เพาะวิชาเพาะครูอยู่ในใจ
                หลายหลากเอกเฉกเช่นแสงดวงแก้ว             สว่างแล้วงามเลิศส่องไสว
                ทำประโยชน์ตามหลักของครูไทย                 จารึกในแผ่นถิ่นพระนคร

กาพย์ฉบัง ๑๖ เรื่อง ชมธรรมชาติ

ที่มาของภาพ : http://my.dek-d.com/maleendavil/funnyquiz/view.php?id=41493
                                เที่ยวชมเพลินเดินกลางดง                    น้ำค้างพร่างลง
                ทั่วพื้นพงพนาดร
                               ชื่นชื่นเห็นฑิฆัมพร                               ล่องลอยคล้ายเรียงกร
                อมรใสครามขาวมี
                               ผกาพรรณงามรูจี                                 ดุจเปร่งรัศมี
                ให้ภมรเจ้าเชยชม
                              แอ๊ดแอ๊ดไผ่เสียดลม                              ก้านโอบเกลียวกลม

                ดั่งพี่แนบเนื้อนงคราญ       

                                                                                                       

        กลอน ๘ เรื่อง ครูกลอนสุนทรภู่

ที่มาของภาพ : http://scoop.mthai.com/specialdays/2452.html
                           ใครหนอเขียนกลอนชั่งไพเราะ              สุดเสนาะโสตประสาทล้วนทั้งห้า

                  เมื่อฤกษ์ถึงยี่สิบหกมิถุนา                               ให้รู้ว่าควรรำลึกอยู่อาจินต์
                  จะกล่าวกลับจับความไปตามเรื่อง                  ถึงกวีลือเลื่องด้านงานศิลป์
                  ท่านยิ่งใหญ่กว่าใครในแผ่นดิน                       ชื่อได้ยินว่า"ภู่"ครูชาญกลอน
                 อันนิราศเรียงร้อยถ้อยโวหาร                            ทั้งกาพย์กานท์มีข้อคิดไว้สั่งสอน
                 อีกนิทานพระอภัยสุดสุนทร                             ล้วนทุกตอนเปี่ยมคุณค่าภาษาไทย
                 สุภาษิตสอนหญิงหญิงควรรู้                            เพื่อเชิดชูความดีมั่นคงไว้
                 อีกเพลงยาวถวายโอวาทไป                             ล้วนตรึกในคนไทยทั้งแผ่นดิน


12 ความคิดเห็น:

  1. เนื้อหาดีมากๆเลยค่ะ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ขอบคุณมากๆนะครับคุณ Sawaluk Posrikoon

      ลบ
  2. ได้ความรู้มากเลยครับ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ขอบคุณมากๆนะครับคุณ Terarat Junthong

      ลบ
  3. ภาษาวิบัติเป็นเรื่องที่เราต้องให้ความสำคัญ เจ๋งๆๆๆๆ

    ตอบลบ
  4. กลอนไพเราะมากค่ะ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ขอบคุณมากๆนะครับคุณ fitree siriumakul

      ลบ
  5. เป็นเนื้อหาที่ช่วยในการเรียนมากเลยคะ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ขอบคุณมากๆนะครับคุณ กมลวรรณ อิสสระกุล

      ลบ
  6. สะท้อนสังคมปัจจุบันมากเลยค่ะ

    ตอบลบ
  7. ขอบคุณมากๆนะครับคุณ สุจิรา ผิวแดง

    ตอบลบ